دسته: مقالات آموزشی

در

در صورت استفاده صحیح و رعایت چند نکته مهم، میتوان از هزینه های سرسام آور پیشگیری کرد و عمر طولانی گیربکس را تا دو برابر تضمین نمود.

1- از تعویض حالت گیربکس (P, R, N, D) در زمان حرکت خودداری کنید. عمل مکانیکی تعویض حالتهای مختلف گیربکس اتوماتیک، با کمک تعدادی کلاچ و نوار قرارگرفته درون گیربکس صورت میگیرد. این کلاچ‌ها و نوارها دارای موادی هستند که با ایجاد اصطکاک، عمل تعویض حالت دنده را میسر میسازند. درصورتیکه همواره پیش از تعویض حالت دنده، کاملاً به حالت سکون درآمده و ترمز را فشار دهید؛ بدون تردید با این مکانیسم، اتومبیل شما بیشتر عمر خواهد کرد.

 

 چطور از گیربکس اتوماتیک خودرو مراقبت کنیم؟

2- در حالت خلاص (Neutral) رانندگی نکنید. خلاص کردن گیربکس اتوماتیک روی سراشیبی باعث کاهش مصرف سوخت خودروی شما نخواهد شد.خودروهای دنده اتوماتیک پیشرفته تر بهاندازهای هوشمند هستند که در سرازیری سوخترسانی را به موتور کم کرده و موجب کاهش در مصرف سوخت میشوند.

3- هرگز به بهانه شتاب اولیه بیشتر، در زمان گاز دادن حالت (Drive) را انتخاب نکنید. نگه داشتن پدال گاز در وضعیت خلاص و سپس انتخاب D برای راه افتادن میتواند خسارت و آسیب جبران ناپذیری به گیربکس اتوماتیک خودروی شما وارد نماید.

4- قبل از توقف کامل خودرو، حالت P (پارک) را درگیر نکنید. اکثر خودروهای گیربکس اتوماتیک جدید به شما اجازه انتخاب وضعیت پارک را در حال حرکت نمیدهند.

 

 چطور از گیربکس اتوماتیک خودرو مراقبت کنیم؟

 

5- عدم توجه به سرویس های دوره ای گیربکس اتوماتیک. عملکرد دنده های خورشیدی و تورک کانورتر در گیربکس اتوماتیک با وجود روغن ارتباطی مستقیم دارند. اجزا و متعلقات داخلی گیربکس اتوماتیک در زمان استفاده به دمای بسیار بالایی می رسند و در صورت کافی نبودن روغن، عدم تعویض و ریختن روغن اشتباه؛ احتمال وارد شدن آسیب جدی به مکانیزم آن وجود دارد.

در حالت ایده آل بهتر است پس از هر 5000 کیلومتر کارکرد، میزان سطح روغن گیربکس اتوماتیک به وسیله گیج یا نشانه روغن تعبیه شده بررسی شود و توصیه میشود برای خودروهای عام مورد استفاده شهری روغن گیربکس اتوماتیک پس از هر 24 ماه یا 50 هزار کیلومتر (هرکدام زودتر اتفاق افتاد) تعویض شود.

در

شاید در ابتدا با خواندن تیتر مطلب تعجب کرده باشید چراکه از شما خواسته‌ایم در تابستان و گرمای هوا از «ضدیخ» استفاده کنید. این تیتر اما اشتباه تایپی نیست چراکه واقعاً توصیه می‌شود در تابستان هم مانند زمستان در رادیاتور خودرو از مخلوط آب و ضدیخ استفاده کنید چراکه ضدیخ خواص مهم دیگری غیر از جلوگیری از یخ‌زدگی آب دارد.

ضدیخ دقیقا چیست؟

مسأله یخ‌زدن سیستم خنک‌کننده موتور خودرو از نخستین مسائلی بود که طراحان خودروهای اولیه با آن مواجه شدند. آن‌ها برای رفع این مشکل به دنبال ماده‌ای مناسب و البته با قیمت ارزان بودند و بهترین گزینه هم متانول یا الکل چوب بود. متانول ساده‌ترین نوع الکل است و فرآیند تولید صنعتی ارزان‌قیمتی دارد ضمن آنکه به‌خوبی می‌تواند وظیفه خود به‌عنوان ضدیخ را انجام دهد و به همین دلیل هم استفاده از آن به‌عنوان ضدیخ به‌سرعت عمومیت یافت.

البته استفاده از متانول محدودیت‌هایی هم داشت که مهم‌ترینش در آغاز، بخار شدن آن از سیستم خنک‌کننده خودرو بود. درب رادیاتور خودرو هرچند برای خروج آب تحت‌فشار مناسب است اما به‌طور کامل آب‌بندی نیست و به همین دلیل متانول که در 65 درجه سانتی‌گراد به جوش می‌آید، با گرم شدن موتور به‌مرور بخار می‌شد. به همین دلیل در صورت استفاده از متانول به‌عنوان ضدیخ باید چندین بار در طول فصل سرد سال، ضدیخ به آب اضافه می‌کردید.

این مسأله البته در دوران خود عادی بود و رانندگان چندان به این مسأله توجه نمی‌کردند اما مشکل اصلی از جایی ناشی شد که بخش‌هایی از موتور (به‌ویژه سرسیلندر) برای کاهش وزن از قطعات آلومینیومی ساخته شد. موتور خودروهای قدیمی‌تر به‌طور کامل از چدن و فولاد ساخته می‌شدند که متانول تاثیری بر آن‌ها نداشت اما وقتی دوران استفاده از قطعات آلومینیومی در موتور فرا رسید مشخص شد متانول سرعت خوردگی آن‌ها را تسریع می‌کند و این مسأله‌ای نبود که بتوان به‌سادگی از آن گذشت و به همین دلیل بود که مهندسان شیمی به دنبال یافتن جایگزینی برای متانول رفتند و درنهایت با C2H4(OH)2 برگشتند! فرمولش شاید کمی پیچیده باشد اما همه آن را با نام ساده‌ترش «اتیلن گلیکول» می‌شناسند، ماده‌ای که بدون توجه به برند ضدیخی که می‌خرید، پایه تقریبا تمام محصولات موجود در بازار است.

اتیلن گلیکول نخستین بار در سال 1926 به بازار معرفی شد و در تبلیغات اولیه از آن به‌عنوان «ضدیخ دائمی» یاد می‌کردند چراکه این ماده می‌توانست هر دو مشکل متانول را حل کند. از یک‌سو اتیلن گلیکول دمای جوشی معادل 197 درجه دارد و به همین دلیل در گرم‌ترین زمان کارکرد موتور خودرو هم تبخیر نمی‌شود و نیازی نیست به‌طور پیوسته آن را به آب اضافه کنید از طرف دیگر این ماده بر روی قطعات آلومینیومی موتور تاثیری ندارد.

ضدیخ فقط ضدیخ نیست

با توجه به نام «ضدیخ» و آنچه تاکنون شرح داده‌ایم شاید به نظر برسد کارکرد ضدیخ تنها به جلوگیری از یخ‌زدگی آب در دمای صفر درجه محدود می‌شود اما واقعیت آن است که ضدیخ خواص مهم دیگری هم دارد و به همین دلیل است که همیشه توصیه می‌شود از آن نه‌تنها در زمستان که در هر چهارفصل استفاده کنید. نخستین و مهم‌ترین کارکرد ضدیخ (البته غیر از جلوگیری از یخ‌زدگی آب!)، خاصیت ضدجوش بودن آن است که باعث می‌شود توصیه کنیم حتی در این روزهای گرم هم از ضدیخ در خودروها استفاده کنید.

ضدیخ علاوه بر آنکه می‌تواند نقطه انجماد آب را به اعدادی زیر صفر برساند، نقطه‌جوش آب را هم به بالای 100 درجه می‌رساند و به این ترتیب آب می‌تواند بدون آنکه به جوش بیاید دمای بیشتری را تحمل کند. به‌عنوان نمونه بر اساس بررسی انجام گرفته، ترکیب 50-50 آب و ضدیخ دمای جوشی معادل 106 درجه دارد و در نسبت 70درصد ضدیخ و 30 درصد آب دمای جوش به 113 درجه سانتی‌گراد می‌رسد. از سوی دیگر با توجه به آنکه سیستم خنک‌کننده موتور محیطی بسته با فشار بالا است، دمای جوش بازهم افزایش پیدا می‌کند (اتفاقی که در زودپز می‌افتد و با بالا رفتن فشار، آب در دمای بالاتری به جوش می‌آید و به همین دلیل مواد غذایی زودتر در آن می‌پزند) تا جایی که مخلوط آب و ضدیخ به‌راحتی می‌تواند دمای بیش از 120درجه سانتی‌گراد را نیز در موتور تحمل کند که فراتر از دمای عادی موتور است و به این ترتیب این مخلوط در تابستان نیز مانع از جوش آمدن آب می‌شود.

در کنار این، سازندگان ضدیخ مواد روغنی نیز به آن اضافه می‌کنند تا در فرآیند کاری خود بتواند واترپمپ را نیز روغن‌کاری کند تا مانع از آسیب به آن شود. از سوی دیگر به دلیل رنگ خاص ضدیخ، هرگونه نشتی در سیستم خنک‌کنندگی به‌راحتی قابل‌تشخیص است و درنهایت ضدیخ مانع از زنگ‌زدگی اجزای فلزی داخلی موتور توسط آب می‌شود. با چنین دلایلی قطعا قانع شده‌اید که ضدیخ را در همه فصول استفاده کنید.

در
سیستم تعلیق مک فرسون و مستقل در خودرو را بیشتر بشناسید

سیستم تعلیق مک فرسون را می‌توان یکی از پرکاربردترین انواع سیستم تعلیق به ویژه در خودروهای کوچک و متوسط دانست. ایده‌های اولیه این سیستم به دهه 20 میلادی باز می‌گردد اما در دهه 40 میلادی فردی به نام مک فرسون توانست این ایده را توسعه دهد و عملاً سیستم تعلیق مک فرسون را ابداع کرد. در سیستم تعلیق مک فرسون یک لوله عمومی‌از بالا به کاسه چرخ متصل می‌شود که وظیفه نگه‌داشتن چرخ در محور قائم را بر عهده دارد و فنر و کمک‌فنر بر روی آن سوار می‌شوند.

این اجزا، از بالا به شاسی خودرو متصل هستند. چنین لوله ای به تنهایی نمی‌تواند پایداری چرخ را فراهم کند چراکه چرخ خودرو تحت تأثیر وزن خودرو در هنگام حرکت، تمایل به بازی در جهت‌های مختلف دارد و اتصال ضعیف بخش سر کمک که بر روی شاسی خودرو متصل شده، نمی‌تواند توان کافی را برای این منظور فراهم کند برای درک بهتر این وضعیت می‌توانید چرخی را در نظر بگیرید که از یک لوله آویزان است و به شاسی خودرو پیچ شده. این چرخ به دلیل ضعف اتصالات عملاً هیچ پایداری ندارد و با کوچک‌ترین نیرویی مانند پاندول حرکت می‌کند.

برای تقویت این ساختار، یک بازوی کنترل از یک سو به کاسه چرخ و از سمت دیگر به بدنه خودرو متصل می‌شود. به این ترتیب این بازوی کمکی می‌تواند تا حدود زیادی نوسانات پاندول مانند چرخ را بگیرد و ترکیب آن با اتصالات محور عمودی، چرخ خودرو را در وضعیت با ثبات نگه می‌دارد.

این سیستم تعلیق فضای کمی‌اشغال می‌کند و هزینه تولید و پیچیدگی آن نیز پایین است و به همین دلیل در بسیاری از خودروهای کلاس متوسط دیده می‌شود و نمونه‌های آن را می‌توان در پراید، انواع پژو، سمند و … دید. این سیستم هر چند درمقابل سیستم جناغی دوبل (که پیش از این تشریح کردیم) در زمینه هندلینگ معایبی دارد اما آنقدر خوب عمل می‌کند که هنوز هم در خودروی پورشه 911 از آن استفاده می‌شود. سیستم تعلیق مستقل در محور عقب سیستمی‌است که به چرخ‌های این محور اجازه می‌دهد به صورت مستقل از یکدیگر بالا و پایین بروند.

در سیستم تعلیق عقب خودروهای دیفرانسیل عقب، به طور معمول دیفرانسیل به صورت یک تکه دوچرخ را به یکدیگر متصل می‌کرد و به این ترتیب حرکت هر چرخ منجر به حرکت چرخ دیگر نیز می‌شد اما در سیستم تعلیق مستقل، اتصالات این دو چرخ کاملاً جدا است و به همین دلیل حرکت آن‌ها به یکدیگر مرتبط نیست. این سیستم را به عنوان نمونه می‌توان در مرسدس بنزهای تولید شده از اواخر دهه 70 به بعد دید.

در
آشنایی با تاثیرات رینگ اسپرت بر عملکرد خودرو

رینگ اسپرت یکی از معیارهای تاثیر گذار در زیبایی خودرو است و به همین دلیل اکثر جوانان به سراغ یک دست رینگ جذاب برای خودرو خود می روند و پس از تجهیز آن به رینگ وارد مرحله بعد می شوند که مرحله بعدی، زدن یک “تیک آف ” جلوی فروشگاه است!

 آشنایی با تاثیرات رینگ اسپرت بر عملکرد خودرو

خودرو با شتاب در خیابان به راه می افتد.اما مساله اصلی زمانی خود را نشان می دهد که پس از مدتی، راننده متوجه استهلاک تایر، سروصدای اتاق و سیستم تعلیق و جلوبندی، عدم فرمان پذیری، کاسته شدن از شتاب ماشین و افزایش مصرف سوخت می شود، در حالی که علاج واقعه را قبل از وقوع باید کرد.

آلیاژ مناسب شرط اول رینگ با کیفیت

خودروسازان به طور معمول رینگ هایی از جنس فولاد بر روی خودرو نصب می کنند، البته برخی دیگر از خودروسازان که تولیدکننده خودروهایی سوپر اسپرت هستند از رینگ هایی از جنس آلیاژ آلومینیوم بهره می برند. کاربرد فلز آلومینیوم به دلیل سبکی، نمای خاص و شکل پذیری، انتخاب نخست هر خودروساز یا تیونر برای رینگ است، اما انواع آلیاژی دارای استحکام، دوام و قوام لازم برای مقابله با تنش های واردشده به رینگ در سرعت های بالا هستند.

رینگ آلومینیومی غیرآلیاژی می تواند خطراتی را به ویژه در سوانح به همراه داشته باشد. البته رینگ هایی از جنس الیاف کربن و منیزیم نیز در ابرخودروها به کار می روند که دارای سبکی و استحکام بیشتری هستند و کمی گران قیمت ترند! برخی از تیونرها هم رینگ های آلیاژی خود را با الیاف کربن تقویت می کنند.

رینگ ها در انواع یک تکه و چندتکه طراحی، ریخته گری و ماشین کاری و تولید می شوند که اگر تحت نشان معروفی ساخته شده باشند تفاوتی بین آنها وجود ندارد.

انتخاب رینگ

انتخاب درست یک رینگ سبب می شود تا تاثیری بر روند عملکرد خودروی شما نداشته باشد به همین سبب اندازه استاندارد رینگ بسیار اهمیت دارد، گرچه فروشندگان هم معمولا رینگ هایی که مناسب خودرو نباشند را پیشنهاد نمی کنند. انتخاب رینگ آلیاژی اسپرت یک سایز بالاتر با تایر پهن متناسب با آن، علاوه بر زیبایی، به دلیل سطح اصطکاک وچسبندگی بهتر تایر به زمین، می تواند سرپیچ ها فرمان پذیری خودرو و تاحدودی شتاب آن و البته مصرف سوختش را افزایش دهدو در ازای آن خط ترمز را کوتاه تر کند.

انتخاب اندازه بالاتر سبب فشارآمدن به همه اجزای ماشین از جمله سیستم تعلیق، تایرها، رینگ و سایر اجزای خودرو خواهد شد. بطور کلی، این کار به دلیل هزینه های زیاد و نیزاستهلاک بیش تر فقط برای مسابقات توصیه می شود و نه برای استفاده درون شهری!