دسته: آموزش خودرو

در

یک راننده‌ی هوشیار، همیشه در کنار رعایتِ کامل قوانین رانندگی و بستن کمربند ایمنی در هنگام حرکت، در کنار رسیدگی و سرویس‌کاری به‌موقع، توجه ویژه‌ای هم به وضعیت ایمنی فعال و غیرفعال خودرویش مبذول دارد که از مهمترین آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.

 

 

1. سیستم روشنایی

طبق تحقیقات صورت گرفته خودروهای تیره، گاه تا 47 درصد بیش از خودروهای رنگ روشن ریسکِ تصادف را در پی دارند. در صورتی که شما مالک یکی از آن خودروهای تیره رنگ هستید، مشخصاً تغییر رنگ پروسه‌ای است پیچیده، ولی جای نگرانی نیست، چرا که استفاده از چراغ‌های Day Light، ریسک رانندگی را به خصوص در هوای روشن به طور محسوسی کاهش می‌دهند. اگر خودروی شما از داشتن چراغ‌های Day Light محروم است به راحتی یکی از آن‌ها را در لوکس‌فروشی‌ها تهیه و نصب کنید. در خودروهای پابه‌سن گذاشته توجه ویژه‌ای به شفافیت چراغ‌ها داشته باشید، اگر چراغ‌ها دارای کدر شدگی یا خط و خش زیادی هستند نسبت به تعویض آن‌ها اقدام کنید، علاوه بر این‌ها تمیز کردن چراغ‌ها و بدنه‌ی خودرو را از یاد نبرید.

2. لاستیک‌ها

تایر اتومبیل‌ها هم مانند پای ما به عنوان قلب دوم مطرح هستند. بعد از خرید خودروهای ارزان قیمت، حتما نسبت به تعویض آن‌ها اقدام کنید. متاسفانه جایگاه‌ تایرها در کاهش ریسک ابتلا به تصادفات در کشور ما چندان جدی گرفته نمی‌شود. دیده شده که در مواردی حتی نسبت به خرید و جابه‌جایی با لاستیک کارکرده اقدام شده است. اهمیت داشتن 4 حلقه لاستیک با چسبندگی بالا را از کسی بپرسید که به خاطر دیر متوقف شدن خودرویش دچار سانحه و مشمول خسارت مالی یا بدتر از آن جانی شده است. حتما از لاستیک‌های تاریخ جدید، دست‌اول و اصلی استفاده کنید. متاسفانه چسبندگی تایرها برای رانندگان عادی قابل تشخیص نیست مگر در شرایط اضطراری. برای خرید لاستیک به TreadWear درج شده بر روی دیواره آن دقت کنید. این عدد که در لاستیک‌های ایرانی برای مزاح و سرگرمی درج شده ولی در لاستیک‌های اصلی عیار سنجش چسبندگی تایر است. دقت کنید که عدد کوچکتر برابر است با چسبندگی بیشتر، حالا کی از چسبندگی بدش میاد؟!

3.ترمزها

مجموعه‌ی ترمز و لاستیک هر دو مکمل هستند و هر دو به یک میزان دارای اهمیت هستند. ترمز قوی با لاستیک‌های ضعیف و ترمزهای ضعیف با لاستیک‌های دارای چسبندگی بالا، هیچ‌کدام مناسب نیستند. بعد از تعویض تایرها با نمونه‌های مطلوب به سراغ ترمزها بروید. اگر تغییری در قوای محرکه نداده‌اید، ترمزهای استاندارد احتمالا پاسخگوی شرایط خودرو است، اگر خودروی شما از مدل‌های قدیمی‌تر است، ممکن است سیستم ترمز در مدل‌های جدید‌تر آپگرید شده باشد، پس چه بهتر که شما هم خودروی خود را با بهترین‌ها آپگرید کنید. لطفا هیچ‌وقت در هنگام تعویض لنت‌ها خساست به خرج ندهید، البته همیشه گران‌ترین به معنای بهترین نیست پس شاید نیاز به کمی جستجو داشته باشید. اگر ماشین‌تان ارتقا پیدا کرده است، به تفاخر افزایش قدرت باید به سراغ افزایش قابلیت ترمزگیری بروید. استفاده از دیسک‌های بزرگتر و هوا‌خنک، تعویض کالیبر ترمز و افزایش تعداد پیستون‌های آن، تعویض بوستر ترمز با نمونه‌ی بهتر، استفاده از لنت‌های سرامیکی و مواردی از این دست برای نمونه‌های تقویت شده مناسب هستند.

4. شاسی و سیستم تعلیق

راندن یک اتومبیلِ با استعداد در پیچ‌های متعدد همیشه ایمنی و آسایش بیشتری را نسبت به یک خودروی عقب مانده در این زمینه نثار شما می‌کند. اگر خودروی شما هندلینگ مناسبی ندارد جای نگرانی نیست. کاهش ارتفاع به میزان 1 تا 3 سانتی‌متر برای کاهش مرکز ثقل برای هر خودرویی پیشنهاد شده است. البته برای رسیدن به این هدف حتما از کیت‌های کمک و کمک‌فنر کوتاه‌تر استفاده کنید، چرا که بریدن و کوتاه‌کردنفنرها به کلی مردود است. برای خوش‌فرمانی علاوه بر این مورد و استفاده از فنر و کمک‌فنر سفت‌تر، می‌توانید به افزایش استقامت شاسی هم فکر کنید. کیت‌های متعددی در این زمینه برای خودروهای مختلف به بازار فرستاده شده‌اند، مرسوم‌ترین آن‌ها در کشور ما استرات‌بار است که در صورت خوش‌ساخت بودن تاثیر محسوسی بر افزایش فرمان‌پذیری خواهد گذاشت.

در

یک راننده همیشه آرزو دارد در سفرها، هیچ‌گاه شاید روشن شدن چراغ‌های اضافی نباشد! این چراغ‌ها که در صفحه پشت آمپر ظاهر می‌شود، هرکدام نشان از یک عارضه در خودرو دارند. علاوه بر چراغ‌های کمربند و لامپ‌ها، سایر چراغ‌ها نگران‌کننده هستند.

اما شاید از همه دلهره‌آورتر چراغ بنزین باشد و برای افرادی که حوصله مراجعه منظم به پمپ‌بنزین را ندارند، شاید تا مراجعه و انجام سوخت‌گیری، چالش این‌که هرلحظه ممکن است بنزین تمام شود دائماً ذهن راننده را خسته کند.

 

حال اگر بخواهیم بررسی کنیم که خودروها از ابتدای روشن شدن چراغ چه میزان پیمایش دارند، می‌توانیم این دلهره را کاهش دهیم.

اگر بخواهیم یک استاندارد کلی در مورد زمان روشن شدن چراغ به دست بیاوریم، می‌توانیم به استانداردهای ارائه‌شده بین‌المللی اشاره‌کنیم. بر اساس بررسی بیش از ۴۰ خودرو و محاسبه میزان باقی‌مانده بنزین در باک آن‌ها، مشخص شد متوسط بنزین باقی‌مانده در باک خودروهای خارجی به‌صورت متوسط ۲.۶ گالن است. اگر بخواهیم این عدد را به لیتر تبدیل کنیم، می‌بایست آن را در ۳.۷۸ ضرب کنیم که شاهد عددی در حدود ۹.۸ لیتر خواهیم بود.

اگر در باک خودرو شما ۹.۸ لیتر بنزین باقی‌مانده باشد، می‌بایست مصرف سوخت خودروتان را با آن بررسی کنید. در زیر به بررسی ۴ خودرو متفاوت می‌پردازیم. البته می‌بایست به‌صورت پیش‌فرض استفاده از خودرو را در حالت رانندگی بدون ترافیک در نظر بگیریم.

پراید: این خودرو به دلیل مصرف حدود ۶.۵ در مصارف شهری و شرایط بدون ترافیک می‌تواند با بنزین باقی‌مانده از لحظه روشن شدن چراغ، در حدود ۱۳۰ کیلومتر را بپیماید.

پژو ۲۰۶: مهمان قدیمی ایران خودرو که حدوداً ۱۶ سال است در این شرکت تولید می‌شود، با متوسط مصرف ۸.۹ در مصارف شهری، از لحظه روشن شدن چراغ بنزین می‌تواند در حدود ۱۰۹ کیلومتر را بپیماید.

رنو کولئوس: این محصول رنو که جدیداً با ظاهری بسیار زیبا و فاخر به بازار آمده است، با مصرف ۱۱.۸ در شهر، می‌تواند از لحظه روشن شدن چراغ، در حدود ۸۰ الی ۸۵ کیلومتر را بپیماید.

سوزوکی ویتارا: این شاسی‌بلند ژاپنی خوش‌ آوازه می‌تواند با مصرف ۱۲.۵ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر، حدود ۸۰ کیلومتر را بپیماید.

سایر خودروها را می‌توانید در این جدول مشاهده کنید:

 

 چه میزان می توان به حرکت ادامه داد با روشن شدن چراغ بنزین

در

متاسفانه یا خوشبختانه، هم اکنون نیز مثل 2 دهه ی گذشته، پراید بیشتر از هر خودرو ی دیگری در انواع و اقسام مدل ها از جمله سدان و هاچبک و استیشن و وانت در تمام راه ها، خیابان ها و کوچه های کشور اعم از شمال و جنوب، شرق و غرب و همه ی پستی و بلندی(!) های این سرزمین دیده می شود! از این رو در این سری مقالات فول آپشن(!)، همزمان با شنیدن خبر توقف تولید پراید 111، به بررسی دقیق تر خانواده ی پراید می پردازیم تا متوجه تفاوت انواع مدل ها و تیپ های آن شویم.

مزدا، فورد، کیا، سایپا

 

پراید ابتدا در شرکت مزدا ژاپن با سفارش فورد که شرکت مادر بود، طراحی و ساخته شد.
اولین نسل پراید در سال‌های ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۳ در ژاپن با نام مزدا ۱۲۱ و در آمریکای شمالی توسط شرکت فورد با نام فورد فستیوا تولید شد و به فروش رفت. این مدل همچنین با نام پراید از ۱۹۸۷ تا ۲۰۰۰ توسط کیا موتورز در کره جنوبی تولید شد و در سال ۲۰۰۱ خط تولید آن به سایپای ایران فروخته شد.

از بدو ورود به ایران تا کنون

 

سال 1372 تولید خودروی پراید (مونتاژ)
سال 1376 طراحی و تولید خودروی پراید )استیشن سفری(
سال 1381 طراحی و تولید خودروی سایپا 141
سال 1386 طراحی و تولید خوردروی 132
سال 1387 طراحی و تولید خودروی سایپا111
سال 1389 پروژه خانواده سایپا پلت فرم x100
سال 1396 پایان تولید پراید 111 در ایران

سایپا 141

 

پس از طراحی 141 در سال 1381 سر انجام این مدل در سال 1382 به بازار عرضه شد.
این مدل یک فیس لیفت از سایپا صبا در کلاس بدنه ی لیفت بک و شامل تغییرات در سپر جلو و عقب (همرنگ بدنه)، چراغ ها، درب کاپوت و صندوق،جلو پنجره، زه همرنگ روی درها در کنار طراحی جدید داشبورد و رو درها در داخل کابین بود.

سایپا صبا

 

از سال 1385 شرکت سایپا نام محصول پراید را به صبا تغییر داد. آرم کیا در جلو پنجره، صندوق عقب و فرمان از کیا به سایپا تغییر کرد و از آن سال امکان سفارش فرمان هیدرولیک و ترمز ABS برای این محصول فراهم شد.

با توجه به گزارش تصادفات پراید، تعداد افرادی که در اثر خفگی توسط کمربند ایمنی این خودرو جان باخته بودند، بیش از حد معمول بود.
لذا در سال 1386 تنظیم ارتفاع کمربند ایمنی از روی ستون B به پراید (صبا) اضافه شد.
همچنین به دلیل سرقت زیاد این خودرو سیستم ایموبلایزر یا سوییچ ضد سرقت به همه ی مدل های پراید اضافه شد.
اضافه شدن راهنمای روی گلگیرهای جلو و سیستم صوتی با پشتیبانی CD/Mp3 از دیگر تغییرات در سال 1386 بود.

در

واژه روغن‌سوزی در موتور خودرو به‌طور عمومی به وضعیتی گفته می‌شود که روغن در پروسه کاری موتور به اتاق احتراق یا مناطق داغ موتور وارد شود و درنتیجه، به دلیل گرمای زیاد روغن تبخیر شده و به همراه گازهای خروجی اگزوز از موتور خارج شود.

 

 

روغن به‌طورکلی در موتور خودرو وظیفه روان کردن حرکت قطعات فلزی بر روی یکدیگر را دارد و وجود آن در موتور خودرو لازم است اما طراحی موتور خودروها به‌گونه‌ای است که در سیکل کاری موتور، روغن همواره از نقاط داغ یا محفظه احتراق موتور دور می‌ماند و به همین دلیل به‌طور معمول روغن موتور نمی‌سوزد، اما در صورتی که موتور دچار روغن‌سوزی شود، این جدایی از میان می‌رود و روغن به مرور سوخته و از موتور خارج می‌شود که اصلی‌ترین نتیجه آن آلودگی هوا و البته کاهش کارآیی موتور است ضمن آنکه در این شرایط به مرور شاهد کاهش سطح روغن موتور خواهیم بود که درنتیجه ممکن است فرآیند روغن کاری موتور دچار مشکل شود.

به‌طور عمومی، دلیل اصلی روغن‌سوزی در موتور ناشی از خرابی رینگ‌های پیستون است که باعث می‌شود روغن موجود در سطح سیلندر، در زمان حرکت رو به پایین پیستون به‌طور کامل از جداره پیستون پاک نشود و در زمان احتراق با مخلوط سوخت و هوا ترکیب شده و می‌سوزد هرچند نباید فراموش کنیم روغن‌سوزی دلایل دیگری نیز دارد که تشخیص نهایی آن تنها از عهده مکانیک‌ها برمی‌آید.

سوختن روغن باعث تولید دود آبی‌رنگی در خروجی موتور می‌شود و این مسأله مهم‌ترین و ساده‌ترین نشانه تشخیص وجود روغن‌سوزی در موتور است. البته میزان تولید دود آبی کاملا بستگی به میزان روغن ترکیب شده با هوا دارد و الزاما در آغاز بروز این مشکل نباید انتظار داشت دود آبی‌رنگ از اگزوز دیده شود. برای تشخیص وجود روغن‌سوزی در یک موتور از این طریق توجه داشته باشید موتور خودرو باید گرم باشد ضمن آنکه این دود معمولا در اثر گاز دادن‌های مکرر دیده می‌شود.

روش دیگر بررسی شمع‌ها است چون با وجود ترکیبات روغن، شمع خودرو کثیف می‌شود (به‌اصطلاح تعمیرکارها شمع خیس می‌شود) که نشانه روغن‌سوزی است. البته روش درست تشخیص این مشکل، بهره‌گیری از ابزاری است که می‌توان فشار تراکم هر سیلندر را تشخیص دهد. کاهش فشار در سیلندر به معنی آسیب به رینگ‌های پیستون است که در ادامه روغن‌سوزی را به دنبال دارد.